Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut pulsi recurrant? Sed fortuna fortis; Quae ista amicitia est? Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Nos commodius agimus. Duo Reges: constructio interrete. An nisi populari fama? Hoc mihi cum tuo fratre convenit.

• Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.
• Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
• Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
• Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.
• Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Ita prorsus, inquam; Inquit, dasne adolescenti veniam?

Cum autem dispicere coepimus et sentire quid, simus et quid ab animantibus ceteris differamus, tum ea sequi incipimus, ad quae nati sumus.

1. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
2. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.
3. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.
4. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quis est tam dissimile homini. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Graccho, eius fere, aequalí?

Quis est tam dissimile homini.

Satis est ad hoc responsum. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quae sequuntur igitur? Sed ad bona praeterita redeamus.

Easdemne res?

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.

Perge porro;

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Stoicos roga.

Deinde dolorem quem maximum?

Quid adiuvas?

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.